منظومه شمسی: سیارات، ویژگی ها، آشنایی کامل

منظومه شمسی

سیارات منظومه شمسی ما که از نزدیکترین نقطه به خورشید شروع می شوند و به سمت بیرون حرکت می کنند به شرح زیر هستند: عطارد، زهره، زمین، مریخ، مشتری، زحل، اورانوس، نپتون و سیاره نهم بالقوه.

منظومه شمسی از خورشید امتداد دارد و از چهار سیاره درونی، کمربند سیارکی، چهار غول گازی و سپس به کمربند کویپر به شکل قرص می گذرد. حتی بیشتر به هلیوپوز قطره‌ای اشک می‌رسد. دانشمندان تخمین می زنند که لبه منظومه شمسی تقریباً ۹ میلیارد مایل (۱۵ میلیارد کیلومتر) از خورشید فاصله دارد. فراتر از هلیوپاز، ابر اورت کروی و غول پیکر قرار دارد که گمان می رود منظومه شمسی را در بر گرفته است.

از زمان کشف پلوتون در سال ۱۹۳۰، به مردم آموختند که منظومه شمسی از ۹ سیاره تشکیل شده است. با این حال، در اواخر دهه ۱۹۹۰، اخترشناسان بحث کردند که آیا پلوتو باید یک سیاره در نظر گرفته شود. در یک تصمیم بحث برانگیز در سال ۲۰۰۶، اتحادیه بین المللی نجوم پلوتون را به عنوان “سیاره کوتوله” معرفی کرد و تعداد سیارات واقعی در منظومه شمسی را به ۸ کاهش داد. اگر پلوتون شامل شود، پس از نپتون قرار می گیرد. موقعیت دور پلوتو و مدار بیضی شکل و کج شده آن از جمله دلایل طبقه بندی مجدد پلوتون بود.

planet X

ستاره شناسان هنوز در جستجوی یک سیاره بالقوه دیگر در منظومه شمسی هستند که به آن “سیاره نه” یا “سیاره ایکس” می گویند. شواهد ریاضی وجود آن در ۲۰ ژانویه ۲۰۱۶ پدیدار شد. تصور می شود جرم این سیاره نهم حدود ۱۰ برابر زمین و ۵۰۰۰ برابر جرم پلوتون باشد.

دو نوع سیاره اصلی در منظومه شمسی وجود دارد. چهار سیاره درونی عطارد، زهره، زمین و مریخ به دلیل سطوح سنگی خود به عنوان “سیاره های زمینی” شناخته می شوند. پلوتو، اگرچه سنگی و یخ زده است، اما در میان این سیارات زمینی طبقه بندی نمی شود. چهار سیاره بیرونی بزرگ مشتری، زحل، اورانوس و نپتون به دلیل اندازه قابل توجهی که در مقایسه با سیارات زمینی دارند، گاهی اوقات سیارات “جویان” یا “مشتری مانند” نامیده می شوند. این غول های گازی بر خلاف سطوح سنگی سیارات درونی عمدتاً از هیدروژن، هلیوم و آمونیاک تشکیل شده اند. برخی یا همه این سیارات بیرونی ممکن است دارای هسته های جامد باشند.

اگر سیارات بر اساس اندازه از کوچک‌ترین به بزرگ‌تر مرتب شوند، دنباله آن عطارد، مریخ، زهره، زمین، نپتون، اورانوس، زحل و مشتری است. مشتری و زحل اغلب به عنوان غول های گازی نامیده می شوند، در حالی که اورانوس و نپتون را غول های یخی می نامند زیرا حاوی آب جوی بیشتری و سایر مولکول های یخ ساز هستند که در شرایط سرد خود به ابرها متبلور می شوند.

آیا منظومه های خورشیدی دیگری در کهکشان راه شیری وجود دارد؟

اره خیلی! اگر ۳۰ سال پیش از کسی سوال می‌کردید، پاسخ این بود که «نمی‌دانیم». اما از آن زمان، ما بیش از ۵۰۰۰ سیاره را کشف کرده ایم که به دور ستارگانی غیر از خورشید ما (به نام سیارات فراخورشیدی) می چرخند. از آنجایی که ما اغلب سیاره های متعددی را می یابیم که به دور یک ستاره می چرخند، می توانیم حدود ۴۰۰۰ منظومه شمسی دیگر را بشماریم.

آیا منظومه های خورشیدی حرکت می کنند؟

کاملاً و از بسیاری جهات. اولاً، تمام سیارات فراخورشیدی به دور ستاره های خود می چرخند، درست مانند سیارات ما (مانند زمین و مریخ) به دور خورشید ما. علاوه بر این، منظومه شمسی ما، همراه با بقیه، به دور سیاهچاله در مرکز کهکشان راه شیری می چرخد! علاوه بر این، برخی از منظومه های شمسی نه یک، بلکه دو یا چند ستاره دارند (مانند تاتوئین!) و این ستاره ها به همراه سیارات فراخورشیدی خود در یک رقص موزون در اطراف یکدیگر شرکت می کنند.

آیا همه ستارگان منظومه شمسی دارند؟

این سوال میلیون دلاری است. ما در حال حاضر در حال بررسی فرآیندهایی هستیم که باعث شکل گیری و تکامل سایر منظومه های خورشیدی می شوند، و آنچه می توانیم از این موضوع در مورد تاریخچه منظومه شمسی خودمان (و زمین!) بیاموزیم. ما معتقدیم که بسیاری از ستارگان دیگر سیارات فراخورشیدی در اطراف خود دارند، اما احتمالاً نه همه آنها. به طور متوسط، مطالعات نشان می دهد که در هر ستاره حدود ۱ تا ۲ سیاره فراخورشیدی وجود دارد اما این یک میانگین است! برخی از ستاره ها ممکن است ۸ داشته باشند، در حالی که برخی دیگر ممکن است هیچ کدام نداشته باشند.”

یک سیاره چیست ؟

IAU (اتحادیه بین المللی نجوم) برای سیاره واقعی تعریفی دارد. بر اساس این تعریف، سیاره واقعی یک جرم آسمانی است که به دور خورشید می‌چرخد بدون اینکه قمر جسم دیگری باشد. همچنین باید به اندازه کافی بزرگ باشد که گرانش آن را گرد کند (اما نه آنقدر بزرگ که مانند یک ستاره تحت همجوشی هسته ای قرار گیرد). علاوه بر این، یک سیاره واقعی باید “همسایگی خود” را از اکثر اجرام دیگر در مدار پاک می کرد.

این تعریف به تصمیم گیری کمک کرد که چه چیزی باید و چه چیزی نباید سیاره در نظر گرفته شود. این موضوع زمانی مطرح شد که ستاره شناسان اجرام سیاره مانند بیشتری را در منظومه شمسی کشف کردند. به عنوان مثال، پلوتون معیارها را برآورده نکرد و دوباره به عنوان یک سیاره کوتوله طبقه بندی شد.

مشکل پلوتو، جدای از اندازه کوچک و مدار غیرعادی آن، این است که مدار خود را از زباله ها پاک نمی کند. فضای خود را با بسیاری از اشیاء دیگر در کمربند کویپر به اشتراک می گذارد. با وجود این، تصمیم به تنزل پلوتو هنوز محل بحث است.

تعریف IAU همچنین سایر جهان های کوچک و گرد را به عنوان سیارات کوتوله طبقه بندی کرد، از جمله Eris، Haumea و Makemake در کمربند کویپر. سرس که در کمربند سیارکی بین مریخ و مشتری یافت شد نیز مجدداً طبقه بندی شد. در ابتدا در سال ۱۸۰۱ تصور می شد که یک سیاره است، اما بعداً یک سیارک در نظر گرفته شد. با این حال، این سیارک کاملاً در آن دسته قرار نمی گرفت زیرا بسیار بزرگتر و گردتر از سایر سیارک ها بود. ستاره شناسان در سال ۲۰۰۶ آن را یک سیاره کوتوله نامیدند، اگرچه برخی هنوز سرس را سیاره دهم می دانند (با نیبیرو یا سیاره ایکس اشتباه نشود).

در اینجا نگاهی اجمالی به هشت سیاره واقعی در منظومه شمسی داریم که از نزدیکترین سیاره به خورشید تا دورترین آنها فهرست شده است:

خورشید

خورشید بزرگترین جرم منظومه شمسی است که ۹۹.۸ درصد جرم آن را تشکیل می دهد. گرما و نوری که برای حیات روی زمین و احتمالاً در جاهای دیگر حیاتی هستند را منتشر می کند. سیارات مسیرهای بیضی شکلی را در اطراف خورشید دنبال می‌کنند که در هر بیضی، خورشید کمی از مرکز فاصله دارد.

ناسا از فضاپیماهایی مانند کاوشگر خورشیدی پارکر برای مطالعه خورشید، جمع آوری اطلاعات در مورد ترکیب آن و بهبود پیش بینی ها در مورد آب و هوای فضا و تاثیر آن بر زمین استفاده می کند.

عطارد: نزدیکترین سیاره به خورشید

عطارد نزدیکترین سیاره به خورشید و کوچکترین سیاره در منظومه شمسی است. این فقط کمی بزرگتر از ماه زمین است. عطارد تنها در ۸۸ روز یک دور به دور خورشید می‌چرخد و به خورشید بسیار نزدیک است تقریباً دو پنجم فاصله زمین و خورشید.

عطارد دارای تغییرات شدید دمایی بین روز و شب است. در طول روز، درجه حرارت می تواند به ۸۴۰ فارنهایت (۴۵۰ درجه سانتیگراد) برسد، به اندازه ای گرم که سرب را ذوب کند. در شب، دما به منفی ۲۹۰ فارنهایت (منهای ۱۸۰ درجه سانتیگراد) کاهش می یابد.

حقایق عطارد:

کشف: برای یونانیان باستان شناخته شده و با چشم غیر مسلح قابل مشاهده است

به نام خدایان رومی

قطر: ۳۰۳۱ مایل (۴۸۷۸ کیلومتر)

مدار: ۸۸ روز زمینی

روز: ۵۸.۶ روز زمین

ماه: ۰

عطارد دارای جو نازکی است که عمدتاً از اکسیژن، سدیم، هیدروژن، هلیوم و پتاسیم تشکیل شده است. از آنجایی که جو بسیار نازک است، نمی تواند از سیاره در برابر شهاب ها محافظت کند، بنابراین سطح آن از دهانه هایی مانند ماه ما پوشیده شده است.

فضاپیمای MESSENGER ناسا در طول ماموریت چهار ساله خود به اکتشافات شگفت انگیزی دست یافت، از جمله یافتن یخ آب و ترکیبات آلی منجمد در قطب شمال عطارد و آموختن این که آتشفشان نقش بزرگی در شکل دادن به سطح سیاره داشته است.

زهره: سیستم خورشیدی دوقلوی زمین

زهره دومین سیاره از خورشید است و عنوان داغ ترین سیاره منظومه شمسی را به خود اختصاص داده است. جو غلیظ آن بسیار سمی است و ابرهای اسید سولفوریک باعث ایجاد یک اثر گلخانه ای شدید می شوند.

حقایق ناهید:

کشف: برای یونانیان باستان شناخته شده و با چشم غیر مسلح قابل مشاهده است

به نام الهه رومی عشق و زیبایی

قطر: ۷۵۲۱ مایل (۱۲۱۰۴ کیلومتر)

مدار: ۲۲۵ روز زمینی

روز: ۲۴۱ روز زمینی

ماه: ۰

میانگین دمای سطح زهره ۹۰۰ فارنهایت (۴۶۵ درجه سانتیگراد) و فشار روی سطح ۹۲ برابر زمین است که برای خرد کردن و کشتن کافی است. جالب اینجاست که زهره به آرامی از شرق به غرب می‌چرخد، برخلاف اکثر سیارات دیگر.

زهره به دلیل اندازه های مشابه اغلب دوقلوهای زمین نامیده می شود، اما آنها بسیار متفاوت هستند. تصاویر رادار در زیر جو زهره کوه ها و آتشفشان های متعددی را نشان می دهد. یونانیان معتقد بودند که زهره دو جرم متفاوت است یکی در آسمان صبح و دیگری در عصر. زهره بسیار درخشان است و منجر به گزارش های بسیاری از یوفوها شده است.

زمین: سیاره خانه ما، پر از زندگی

زمین، خانه ما، سومین سیاره از خورشید است. بیشتر آن را آب پوشانده است، حدود دو سوم آن. جو اطراف زمین دارای مقدار زیادی نیتروژن و اکسیژن است و این تنها مکان شناخته شده ای است که در آن حیات وجود دارد.

حقایق زمین:

نام از “Die Erde”، کلمه آلمانی “زمین” گرفته شده است.

قطر: ۷۹۲۶ مایل (۱۲۷۶۰ کیلومتر)

مدار: ۳۶۵.۲۴ روز

روز: ۲۳ ساعت و ۵۶ دقیقه

تعداد قمر: ۱

زمین با سرعتی در حدود ۱۵۳۲ فوت در ثانیه (۴۶۷ متر در ثانیه) در محور خود می‌چرخد که در خط استوا کمی بیشتر از ۱۰۰۰ مایل در ساعت (۱۶۰۰ کیلومتر بر ساعت). با سرعت بیش از ۱۸ مایل در ثانیه (۲۹ کیلومتر در ثانیه) به دور خورشید حرکت می کند.

مریخ: سیاره قرمز سیستم خورشیدی

مریخ چهارمین سیاره از خورشید است. این سیاره سرد و بیابانی است که با گرد و غبار قرمز اکسید آهن پوشیده شده است. مریخ شباهت هایی به زمین دارد، با صخره ها، کوه ها، دره ها، دره ها و سیستم های طوفانی مختلف، از جمله شیاطین گرد و غبار مانند گردباد و طوفان های غبار عظیم.

دانشمندان بر این باورند که مریخ میلیاردها سال پیش گرمتر و مرطوب تر بوده و دارای رودخانه ها و شاید حتی اقیانوس ها بوده است. اگرچه اتمسفر مریخ اکنون برای آب مایع بسیار نازک است، بقایایی از گذشته مرطوب تر آن وجود دارد. صفحات یخی آب به بزرگی کالیفرنیا در زیر سطح مریخ قرار دارند و در هر دو قطب کلاهک های یخی وجود دارد.

حقایق مریخ:

کشف: برای یونانیان باستان شناخته شده و با چشم غیر مسلح قابل مشاهده است

به نام خدای جنگ رومی

قطر: ۴۲۱۷ مایل (۶۷۸۷ کیلومتر)

روز: کمی بیشتر از یک روز زمینی (۲۴ ساعت و ۳۷ دقیقه)

تعداد قمر: ۲

دانشمندان همچنین معتقدند که مریخ باستان ممکن است از حیاتی مانند باکتری ها و سایر میکروب ها پشتیبانی کرده باشد. احتمال وجود نشانه‌هایی از حیات گذشته یا حتی حیات فعلی منجر به انجام ماموریت‌های بسیاری برای کاوش مریخ شده و آن را به یکی از سیارات مورد مطالعه در منظومه شمسی تبدیل کرده است.

کمربند سیارکی

بین مریخ و مشتری، کمربند سیارکی وجود دارد. سیارک ها سیارات کوچکی هستند و ناسا تخمین می زند که حدود ۱.۱ تا ۱.۹ میلیون سیارک در کمربند اصلی با قطر بزرگتر از ۰.۶ مایل (۱ کیلومتر) به اضافه میلیون ها سیارک کوچکتر وجود دارد. سیاره کوتوله سرس با عرض حدود ۵۹۰ مایل (۹۵۰ کیلومتر) در اینجا یافت می شود. برخی از سیارک ها دارای مدارهایی هستند که آنها را به سیارات داخلی نزدیک می کند و گهگاه منجر به برخورد با زمین یا سایر سیارات داخلی می شود.

مشتری: بزرگترین سیاره در سیستم خورشیدی ما

مشتری پنجمین سیاره از خورشید است و عنوان بزرگترین سیاره منظومه شمسی را به خود اختصاص داده است. به گفته ناسا، این غول گازی بیش از دو برابر جرم سایر سیارات دیگر است.

حقایق مشتری:

کشف: برای یونانیان باستان شناخته شده و با چشم غیر مسلح قابل مشاهده است

به نام فرمانروای خدایان رومی

قطر: ۸۶۸۸۱ مایل (۱۳۹۸۲۲ کیلومتر)

مدار: ۱۱.۹ سال زمینی

روز: ۹.۸ ساعت زمین

تعداد قمرها: ۷۹ (۵۳ تائید شده، ۲۶ قمر موقت)

ابرهای رنگارنگ مشتری حاصل گازهای کمیاب مختلف از جمله یخ آمونیاک، بلورهای هیدروسولفید آمونیوم، یخ آب و بخار هستند.

یکی از معروف ترین ویژگی های مشتری، لکه قرمز بزرگ است، طوفان عظیمی با عرض بیش از ۱۰۰۰۰ مایل که برای اولین بار در سال ۱۸۳۱ مشاهده شد. این طوفان حداقل ۱۵۰ سال است که با سرعت بیش از ۴۰۰ مایل در ساعت در حال وقوع است. مشتری دارای میدان مغناطیسی قوی است و در مجموع ۷۵ قمر دارد که گانیمد بزرگترین قمر منظومه شمسی است.

زحل: جواهر حلقه دار سیستم خورشیدی

زحل، ششمین سیاره از خورشید، به دلیل منظومه حلقوی متمایزش مشهور است، اگرچه این تنها سیاره منظومه شمسی ما با حلقه نیست.

حقایق زحل:

کشف: برای یونانیان باستان شناخته شده و با چشم غیر مسلح قابل مشاهده است

به نام خدای کشاورزی رومی

قطر: ۷۴۹۰۰ مایل (۱۲۰۵۰۰ کیلومتر)

مدار: ۲۹.۵ سال زمینی

روز: حدود ۱۰.۵ ساعت زمین

تعداد قمر: ۸۲ (۵۳ تائید شده، ۲۹ قمر موقت)

حقیقت جالب:

زحل چگالی متوسط کمتری از آب دارد، بنابراین اگر می‌توانستید آن را در یک وان بزرگ قرار دهید، شناور می‌شد!

هنگامی که گالیله گالیله برای اولین بار زحل را در اوایل دهه ۱۶۰۰ مشاهده کرد، به اشتباه فکر کرد که این زحل دارای سه بخش است: یک سیاره و دو قمر بزرگ. غافل از اینکه سیاره‌ای با حلقه‌ها را می‌دید، نماد کوچکی را در دفترچه‌اش ترسیم کرد که نشان‌دهنده یک دایره بزرگ و دو دایره کوچک‌تر بود، همانطور که کشف خود را توصیف کرد. بیش از ۴۰ سال بعد، کریستیان هویگنس پیشنهاد کرد که این حلقه ها هستند. این حلقه ها از یخ و سنگ تشکیل شده اند و دانشمندان هنوز در مورد چگونگی شکل گیری آن ها مطمئن نیستند. زحل بیشتر از هیدروژن و هلیوم ساخته شده و قمرهای متعددی دارد.

اورانوس: سیاره کج شده و جانبی در سیستم خورشیدی ما

اورانوس هفتمین سیاره از خورشید است و کمی غیر معمول است.

حقایق اورانوس:

کشف: ۱۷۸۱ توسط ویلیام هرشل (در ابتدا تصور می شد یک ستاره باشد)

به نام تجسم بهشت در اسطوره های باستانی

قطر: ۳۱۷۶۳ مایل (۵۱۱۲۰ کیلومتر)

مدار: ۸۴ سال زمینی

روز: ۱۸ ساعت زمین

تعداد قمر: ۲۷

اورانوس دارای ابرهایی است که از سولفید هیدروژن ساخته شده اند که بوی بدی مانند تخم مرغ های گندیده می دهد. اورانوس بر خلاف اکثر سیارات از شرق به غرب می چرخد، شبیه به زهره. اما چیزی که آن را واقعاً منحصربه‌فرد می‌کند این است که استوای آن تقریباً در زوایای قائمه با مدارش قرار دارد در یک طرف به دور خود می‌چرخد.

ستاره شناسان بر این باورند که حدود ۴ میلیارد سال پیش، جرمی دو برابر زمین با اورانوس برخورد کرد و باعث کج شدن آن شد. این شیب منجر به فصول شدیدی می شود که بیش از ۲۰ سال طول می کشد و خورشید به مدت ۸۴ سال زمینی در یک زمان به یک قطب می تابد. این برخورد همچنین سنگ و یخ را به مدار اورانوس کوبید و ۲۷ قمر را تشکیل داد. متان در جو اورانوس به آن رنگ سبز آبی می دهد و دارای ۱۳ حلقه کم رنگ است.

اورانوس رکورد سردترین دمای اندازه گیری شده در منظومه شمسی را دارد: منفی ۳۷۱.۵۶ درجه فارنهایت (منفی ۲۲۴.۲ درجه سانتیگراد). میانگین دمای آن منفی ۳۲۰ درجه فارنهایت (۱۹۵ درجه سانتیگراد) است.

نپتون: سیاره آبی غول پیکر و طوفانی

نپتون، هشتمین سیاره از خورشید، به طور متوسط سردترین سیاره منظومه شمسی است.

حقایق نپتون:

کشف: ۱۸۴۶

به نام خدای رومی آب

قطر: ۳۰۷۷۵ مایل (۴۹۵۳۰ کیلومتر)

مدار: ۱۶۵ سال زمینی

روز: ۱۹ ساعت زمین

تعداد قمر: ۱۴

نپتون از نظر اندازه شبیه به اورانوس است و به خاطر بادهای فوق العاده سریعش که سرعت آن به بیش از ۱۵۰۰ مایل در ساعت می رسد مشهور است. این سیاره بیش از ۳۰ برابر از خورشید دورتر از زمین است.

نپتون اولین سیاره ای بود که با استفاده از محاسبات ریاضی پیش بینی شد که وجود داشته باشد. بی نظمی در مدار اورانوس به ایده نفوذ گرانشی سیاره دیگری منجر شد. یوهان گال ستاره شناس آلمانی از محاسباتی برای یافتن نپتون در تلسکوپ استفاده کرد. جرم آن حدود ۱۷ برابر زمین است و هسته ای سنگی دارد.

منطقه فرا نپتونی

نپتون گذشته در کمربند کویپر قرار دارد، منطقه ای با مواد یخی که حدود ۳۰ تا ۵۵ برابر فاصله زمین و خورشید دارد. بیش از هزار جرم، از جمله پلوتون (که اکنون یک سیاره کوتوله است) در اینجا پیدا شده است. کمربند کویپر احتمالاً صدها هزار جسم یخی و تریلیون ها دنباله دار را در خود جای داده است.

افزوده‌های اخیر به این منطقه عبارتند از Makemake، Haumea و Eris. جرم دیگری به نام Quaoar احتمالاً به اندازه کافی جرم است که یک سیاره کوتوله باشد، اما به طور رسمی طبقه بندی نشده است. سدنا، تقریباً سه چهارم اندازه پلوتو، اولین سیاره کوتوله ای است که در ابر اورت یافت شده است. ماموریت نیوهورایزنز ناسا با اولین پرواز منظومه پلوتون در ۱۴ جولای ۲۰۱۵ تاریخ ساز شد.

پلوتو: زمانی یک سیاره، اکنون یک سیاره کوتوله

پلوتون که زمانی نهمین سیاره بود، شبیه هیچ سیاره دیگری در منظومه شمسی نیست.

حقایق پلوتون:

کشف: ۱۹۳۰ توسط کلاید تومبا

به نام خدای رومی عالم اموات، هادس

قطر: ۱۴۳۰ مایل (۲۳۰۱ کیلومتر)

مدار: ۲۴۸ سال زمینی

روز: ۶.۴ روز زمین

تعداد قمر: ۵ عدد

پلوتون که کوچکتر از ماه زمین است، مداری بسیار بیضی شکل را دنبال می کند و در مواقعی از مدار نپتون عبور می کند و در موارد دیگر بسیار فراتر می رود. طبق گفته آژانس فضایی اروپا، این سیارات ۱۷.۱ درجه بالا یا پایین تر از صفحه سیارات دیگر کج می شود، که ۲۸۸ سال طول می کشد تا یک مدار را کامل کند.

تا اوایل سال ۱۹۹۹، پلوتو هشتمین سیاره در نظر گرفته می شد. با این حال، پس از عبور از مسیر نپتون در ۱۱ فوریه ۱۹۹۹، دوباره به دورترین سیاره تبدیل شد، اما بعداً به عنوان یک سیاره کوتوله دوباره تعریف شد. دنیایی سرد و صخره ای با فضایی نازک.

ماموریت افق های نو ناسا، که اولین پرواز از کنار منظومه پلوتون را در ۱۴ ژوئیه ۲۰۱۵ انجام داد، درک ما از پلوتون را تغییر داد. این یک دنیای یخی فعال با یخچال‌های طبیعی، کوه‌های یخی، تپه‌های شنی و احتمالاً آتشفشان‌های سرمایی را نشان داد که گدازه‌های یخی ساخته شده از آب، متان یا آمونیاک را فوران می‌کنند.

سیاره نهم: جستجوی سیاره در لبه سیستم خورشیدی

در سال ۲۰۱۶، محققان وجود سیاره نهم را پیشنهاد کردند که نام آزمایشی آن “سیاره نه” یا سیاره X است. تخمین زده می شود که جرم آن حدود ۱۰ برابر زمین است و ۳۰۰ تا ۱۰۰۰ برابر دورتر از زمین به دور خورشید می چرخد.

دانشمندان سیاره نهم را مستقیماً رصد نکرده اند. وجود آن از اثرات گرانشی بر روی اجرام در کمربند کویپر، منطقه ای با سنگ های یخی فراتر از نپتون استنباط می شود. این اجرام کمربند کویپر مدارهای بیضی شکلی دارند که در یک راستا قرار دارند.

محققان مایک براون و کنستانتین باتیگین در مطالعه‌ای با تکیه بر مدل‌های ریاضی و شبیه‌سازی‌های کامپیوتری، شواهدی را برای سیاره نه ارائه کردند. فرضیه دیگری حاکی از آن است که سیاره نهم ممکن است یک سیاهچاله اولیه باشد که توسط منظومه شمسی گرفته شده است.

علیرغم جستجوهای مداوم، ستاره شناسان هنوز وجود سیاره نه را تایید نکرده اند. بررسی های اخیر آسمان، مانند بررسی تلسکوپ کیهان شناسی آتاکاما در سال ۲۰۲۲، نامزدهای احتمالی را پیدا کرد، اما هیچ کدام تایید نشدند.

لبه سیستم خورشیدی

فراتر از کمربند کویپر، هلیوسفر، لبه منظومه شمسی، حاوی ذرات باردار از خورشید قرار دارد. هلیوپوز، حد هلیوسفر، تقریباً ۹ میلیارد مایل (۱۵ میلیارد کیلومتر) از خورشید فاصله دارد.

دورتر ابر اورت است که بین ۲۰۰۰ تا ۵۰۰۰ واحد نجومی (AU) از خورشید امتداد دارد و احتمالاً به ۱۰۰۰۰ تا ۱۰۰۰۰۰ واحد نجومی می رسد. ابر اورت که میزبان میلیاردها یا تریلیون ها جرم است، بیرونی ترین منطقه منظومه شمسی در نظر گرفته می شود. یک AU حدود ۹۳ میلیون مایل (۱۵۰ میلیون کیلومتر) است.

شکل گیری و کشف سیستم خورشیدی

حدود ۴.۵ میلیارد سال پیش، یک ابر سیاه از گاز و غبار شروع به فروپاشی کرد. همانطور که توسط NASA Science توضیح داده شده است، با انقباض ابر به یک صفحه در حال چرخش به نام سحابی خورشیدی مسطح شد.

با افزایش گرما و فشار، اتم های هیدروژن ذوب شده و هلیوم را تشکیل می دهند. این فرآیند انرژی بسیار زیادی را آزاد کرد و منجر به تولد خورشید ما شد.

خورشید حدود ۹۹ درصد از ماده موجود را جمع آوری کرد، در حالی که مواد باقی مانده در نواحی بیرونی سحابی خورشیدی توده های کوچک تری را تشکیل دادند. برخی از این توده ها که جرم کافی را جمع می کنند، به شکل اجسام کروی در آمده و به سیاره ها، سیارات کوتوله و قمر تبدیل می شوند. باقیمانده‌های دیگر به سیارک‌ها، دنباله‌دارها و قمرهای کوچک‌تر تبدیل شدند که مجموعاً منظومه شمسی ما را شکل دادند.

برای سال‌ها، ستاره‌شناسان نقاط متحرک نور را در میان ستارگان ردیابی می‌کردند و نام آنها را سیاره‌ها به معنای «سرگردان» می‌گذاشتند. دانش باستانی شامل عطارد، زهره، مریخ، مشتری و زحل بود. اختراع تلسکوپ ها این فهرست را به کمربند سیارکی، اورانوس، نپتون، پلوتون و قمرهای متعدد گسترش داد. عصر فضا با پرتاب کاوشگرهایی برای کاوش در منظومه شمسی آغاز شد، یک ماجراجویی مداوم.

پنج جرم ساخته دست بشر وویجر ۱، وویجر ۲، نیوهورایزنز، پایونیر ۱۰ و پایونیر ۱۱ فراتر از منظومه شمسی ما به فضای بین ستاره ای رفته اند.

سوالات

۸ سیاره چه نام دارند؟

۸ سیاره عطارد، زهره، زمین، مریخ، مشتری، زحل، اورانوس و نپتون هستند.

منظومه شمسی ما چه نام دارد؟

منظومه شمسی ما به عنوان منظومه شمسی شناخته می شود، اما نام های دیگری مانند منظومه کوپرنیک، منظومه خورشید مرکزی و منظومه سیاره ای نیز دارد.

گرمترین سیاره کدام است؟

زهره داغترین سیاره منظومه شمسی است. علیرغم الگوی معمول سردتر شدن سیارات با فاصله از خورشید، زهره به دلیل نزدیکی و جو متراکم، بسیار گرم است.

سردترین سیاره کدام است؟

اورانوس با رسیدن به دمای بسیار سرد ۲۲۴ درجه سانتیگراد، رکورد سردترین دمای منظومه شمسی را در اختیار دارد. نپتون نیز سرد است، معمولاً در حدود ۲۱۴ درجه سانتیگراد.

آیا زهره حیات داشته است؟

اگر زهره میلیاردها سال روی سطح خود آب مایع داشته باشد، ممکن است حیات میکروبی داشته باشد. با این حال، در حال حاضر هیچ شواهد قطعی وجود ندارد، و بررسی این احتمال با فناوری های موجود چالش برانگیز است.

روشن ترین سیاره کدام است؟

زهره درخشان ترین سیاره منظومه شمسی است که به صورت یک جرم ستاره مانند بسیار درخشان ظاهر می شود.

زمان چگونه به پایان می رسد؟

طبق نظریه نسبیت عام انیشتین، زمان ممکن است به تکینگی ها ختم شود، مانند مرکز سیاهچاله یا در حین “خراش بزرگ”. با این حال، این تکینگی ها از نظر فیزیکی غیرممکن در نظر گرفته می شوند.

چرا نپتون آبی است؟

رنگ آبی نپتون از جذب نور قرمز و مادون قرمز توسط جو متان آن می آید. ابرهای بالاتر از بیشترین میزان جذب متان سفید به نظر می رسند، در حالی که بالاترین ابرها می توانند زرد مایل به قرمز باشند.

قدیمی ترین سیاره کدام است؟

مشتری قدیمی ترین سیاره است که کمتر از ۳ میلیون سال پس از تولد منظومه شمسی تشکیل شده است. زحل کمی بعد شکل گرفت و به دلیل تأثیر قابل توجه مشتری، مواد کمتری جمع آوری کرد.

آیا می توانیم روی نپتون زندگی کنیم؟

دماها، فشارها و شرایط فرار شدید نپتون آن را برای زندگی آنگونه که ما می شناسیم نامناسب می کند.

چرا زهره اینقدر داغ است؟

جو غلیظ زهره گرما را در اثر گلخانه ای فراری به دام می اندازد و آن را به داغ ترین سیاره در منظومه شمسی تبدیل می کند.

آیا زهره هر شب قابل مشاهده است؟

زهره در غرب بعد از غروب و در مشرق قبل از طلوع خورشید قابل مشاهده است زیرا او و عطارد بین ما و خورشید قرار دارند.

سن زمین چند است؟

سن زمین ۴.۵۴ میلیارد سال تخمین زده شده است.

زمین چه رنگی است؟

زمین مانند یک سنگ مرمر آبی از فضا با چرخش های سفید به نظر می رسد. برخی از قسمت ها قهوه ای، زرد، سبز و سفید هستند.

نپتون گرم است یا سرد؟

نپتون به شدت سرد است و به دلیل فاصله اش از خورشید، دمای متوسط آن ۳۶۴ درجه فارنهایت (۲۲۰ درجه سانتیگراد) است.

آیا در نپتون اکسیژن وجود دارد؟

جو نپتون عمدتاً هیدروژن و هلیوم در ارتفاعات است و اکسیژن آزاد فراوانی قابل توجهی ندارد. یک منبع اکسیژن می تواند به راحتی روی نپتون بسوزد، مشابه منبع هیدروژن روی زمین.

تعاریف

منظومه شمسی:

منظومه شمسی حدود ۴.۵ میلیارد سال پیش با فروپاشی ابر تاریکی از گاز و غبار شکل گرفت و یک سحابی خورشیدی ایجاد کرد که در نهایت خورشید و اجرام آسمانی مختلف را به وجود آورد.

سیاره:

اجرام آسمانی که از توده های درون سحابی خورشیدی تشکیل شده اند و جرم کافی برای تبدیل شدن به اجرام کروی به دست می آورند. به عنوان مثال می توان به عطارد، زهره، مریخ، مشتری، و زحل و همچنین آنهایی که فراتر از کمربند سیارکی مانند اورانوس، نپتون و پلوتون اشاره کرد.

سیاره کوتوله:

مشابه سیارات، سیارات کوتوله درون سحابی خورشیدی شکل گرفتند اما مدار خود را از باقی مانده ها پاک نکردند. پلوتون نمونه ای است که زمانی سیاره نهم در نظر گرفته می شد اما بعداً به عنوان یک سیاره کوتوله طبقه بندی شد.

ماه:

ماهواره های طبیعی که از مواد باقی مانده در سحابی خورشیدی تشکیل شده اند. سیارات و سیارات کوتوله می توانند قمر داشته باشند. به عنوان مثال، زمین یک ماه دارد.

سیارک:

بقایای مواد درون سحابی خورشیدی که به شکل سیارات شکل نگرفته اند. سیارک ها اجرام سنگی هستند که بیشتر در کمربند سیارکی بین مریخ و مشتری یافت می شوند.

دنباله دار:

یکی دیگر از بقایای سحابی خورشیدی، دنباله دارها اجرام یخی با دم های متمایز هستند که با نزدیک شدن به خورشید رشد می کنند. آنها در مناطق مختلف منظومه شمسی یافت می شوند.

فضای بین ستاره ای:

منطقه ای فراتر از منظومه شمسی ما، که در آن پنج شی ساخته شده توسط انسان، یعنی وویجر ۱، وویجر ۲، نیوهورایزنز، پایونیر ۱۰ و پایونیر ۱۱، جست و جو کرده اند.