مهمترین قمر های سیاره زحل چه نام دارند؟
تیتان بزرگترین قمر زحل
- تیتان به عنوان بزرگترین قمر زحل، با قطر ۳۲۰۰ مایل (۵۱۵۰ کیلومتر) کانون توجه اختر شناسان است.
- تیتان به دلیل داشتن جو قابل توجهی متمایز است، که در میان قمرهای منظومه شمسی ما نادر است.
- اتمسفر آن که سرشار از نیتروژن و متان است، در فضا گسترش می یابد و گهگاه باران متان بر سطح آن می بارد.
رئا
- رئا، با قطر متوسط ۹۵۰ مایل (۱۵۰۰ کیلومتر)، یکی از قمرهای زحل است.
- رئا که از یخ و سنگ تشکیل شده است در یک کمربند گرانشی با زحل قفل شده است و همیشه یک سمت خود را را به طرف سیاره نشان می دهد.
- در سال ۲۰۱۰، کاسینی جو ضعیفی را در اطراف Rhea شناسایی کرد که عمدتاً از اکسیژن و دی اکسید کربن تشکیل شده بود.
Iapetus
- یاپتوس، با قطر ۹۱۴ مایل (۱۴۷۰ کیلومتر)، تضاد قابل توجهی را بین مناطق روشن و تاریک خود نشان می دهد، و به آن لقب “یین و یانگ” قمرهای زحل را داده است.
- کشف یاپتوس توسط جیووانی کاسینی در سال ۱۶۷۱ یک طرف را به طور قابل توجهی تیره تر از طرف دیگر نشان داد که منجر به کشف اسرار جالبی در مورد ترکیب آن شد.
- این قمر مرموز دارای برخی از بلندترین کوه های منظومه شمسی است، با قله هایی که تا ۱۰ کیلومتر ارتفاع دارند.
دیون
- دیون با قطر ۶۹۸ مایل (۱۱۲۰ کیلومتر)، سطحی با هسته ای متراکم را دارد.
- دانشمندان در مورد توزیع ناهموار دهانه دیون، با نیمکره دنباله دار بیشتر از نیمکره اصلی، گیج می شوند.
- گمانه زنی ها در مورد چرخش عجیب دیون، که احتمالاً توسط یک رویداد ضربه ای گذشته آغاز شده است، ادامه دارد.
تتیس
- تتیس، با قطر ۶۶۲ مایل (۱۰۶۶ کیلومتر)، نزدیک به زحل می چرخد و نیروهای گرانشی قوی را تجربه می کند.
- سطح یخی آن نور را به خوبی منعکس می کند، در حالی که یک سنگر برجسته سه چهارم محیط آن را باز می کند.
- کمان‌های قرمز مرموز به جذابیت تتیس می‌افزایند و دانشمندان را به چالش می‌کشند تا منشا آنها را کشف کنند.
انسلادوس
- انسلادوس با قطر ۳۱۳ مایل (۵۰۴ کیلومتر) دارای درخشان ترین سطح منظومه شمسی است.
– در زیر نمای بیرونی یخی آن یک اقیانوس زیرسطحی قرار دارد که به قابلیت سکونت بالقوه اشاره دارد. - کشف کاسینی از توده های آب فوران شده از انسلادوس در سال ۲۰۰۵ باعث تحقیقات بیشتر در زمین شناسی منحصر به فرد آن شد.
میماس
- میماس، با قطر ۲۴۶ مایل (۳۹۶ کیلومتر)، با دهانه ای عظیم، شبیه ستاره مرگ از “جنگ ستارگان” اسیر می شود.
- علیرغم سطح بسیار زخمی اش، میماس با حالت یخ زده اش، در تضاد با انسلادوس فعال زمین شناسی، دانشمندان را متحیر می کند.
- تاریخ متناقض آن که “آزمون میماس” نامیده می شود، چالشی را برای نظریه پردازان سیاره ای به وجود می آورد.
هایپریون
- هایپریون، با ابعاد ۲۵۵ x 163 x 137 مایل (۴۱۰ x 260 x 220 کیلومتر)، با شکل نامنظم خود که یادآور سیب زمینی است، جذابیت می‌دهد.
- دانشمندان حدس می زنند که هایپریون ممکن است بقایای یک ماه بزرگتر باشد که در اثر یک ضربه فاجعه بار شکسته شده است.
چگونه قمرهای زحل را رصد کنیم
- کشف قمرهای زحل یک کار هیجان انگیز است که با یک تلسکوپ کوچک قابل انجام است.
- تیتان، رئا، تتیس، دیونه، انسلادوس، یاپتوس و میماس مناظر جذابی را برای ستارگان به نمایش می گذارند.
پرسش ها
زحل چند قمر دارد؟
منظومه زحل مملو از قمرهایی است که از قمرهای بزرگ مانند تیتان گرفته تا قمرهای کوچک و عجیب و غریب به شکل سیب زمینی یا راویولی متغیر است. تا ۸ ژوئن ۲۰۲۳، زحل دارای ۱۴۶ قمر است که به دور آن می چرخند. این قمرها در اندازه‌های مختلفی وجود دارند که برخی از آنها حتی از سیاره عطارد بزرگتر هستند، مانند تیتان، و برخی دیگر به کوچکی یک زمین فوتبال.
چرا زحل خاص است؟
زحل به دلیل حلقه های یخی باشکوه خود متمایز است و آن را در بین سیارات منحصر به فرد می کند. در حالی که سایر سیارات نیز حلقه دارند، هیچ کدام به اندازه سیاره زحل چشمگیر و پیچیده نیستند.
کیوان یا زحل گرم است یا سرد؟
زحل به دلیل فاصله بسیار زیاد از خورشید، بسیار سرد است. میانگین دمای «سطح» این غول گازی ۱۷۸- درجه سانتیگراد یا -۲۸۸.۴ درجه فارنهایت است.
۵ حقیقت در مورد زحل چیست؟
- یک روز در زحل تنها ۱۰.۷ ساعت طول می کشد.
- یک سال در زحل حدود ۲۹ سال زمینی است.
- زحل دارای ۱۴۶ قمر است.
- به عنوان یک غول گازی طبقه بندی می شود که عمدتاً از هیدروژن و هلیوم تشکیل شده است.
- زحل دارای شعاع ۳۶۱۸۳.۷ مایل (۵۸۲۳۲ کیلومتر) است که آن را به دومین سیاره بزرگ منظومه شمسی تبدیل می کند.
زحل چه رنگی است؟
با مشاهده از زمین، زحل با رنگ زرد مایل به قهوه ای به نظر می رسد. هنگامی که از طریق تلسکوپ ها یا تصاویر فضاپیما مشاهده می شود، سطح آن ترکیب پیچیده ای از لایه های ابر را نشان می دهد که با ویژگی های مختلف در مقیاس کوچک مانند لکه های قرمز، قهوه ای و سفید، نوارها، گرداب ها و گرداب ها تزئین شده است که می توانند در دوره های نسبتا کوتاه تغییر کنند.
تعاریف
قمرهای زحل
ماهواره های طبیعی که به دور سیاره زحل می چرخند.
غول گازی
سیاره ای بزرگ که بیشتر از گازهایی مانند هیدروژن و هلیوم تشکیل شده و هسته جامد نسبتاً کوچکی دارد.
حلقه های یخی
حلقه هایی که زحل را احاطه کرده اند از ذرات یخ، غبار و بقایای سنگی تشکیل شده اند.
سیستم ماهواره ای
گروهی از قمرها یا اجرام مصنوعی که به دور یک جرم آسمانی بزرگتر مانند یک سیاره می چرخند.
اجرام آسمانی
اجرام موجود در فضا، از جمله سیارات، قمرها، سیارک ها، دنباله دارها و ستاره ها.
منظومه شمسی
منظومه ای متشکل از خورشید و اجرام آسمانی از جمله سیارات، قمرها، سیارک ها، دنباله دارها و سایر اجرام که به دور آن می چرخند.
اتمسفر
لایه ای از گازهای احاطه کننده یک جرم آسمانی، مانند یک سیاره یا ماه، که توسط گرانش در جای خود نگه داشته می شود.
دهانه
فرورفتگی کاسه ای شکل روی سطح سیاره، ماه یا سیارک که معمولاً در اثر برخورد یک شهاب سنگ ایجاد می شود.
اقیانوس زیر سطحی
مجموعه ای از آب که در زیر سطح یک جرم آسمانی مانند یک ماه یا سیاره قرار دارد.
تلسکوپ
ابزاری نوری که برای رصد اجرام دور در فضا با جمع آوری و تمرکز نور استفاده می شود.
