شاخ فقط در کرگدن ها و گاوها یافت نمی شود. آنها همچنین در گونه های مختلف مار و مارمولک وجود دارند که تزئینات سیخ دار و فلس دار روی سر خود دارند. اینکه این حیوانات از داشتن شاخ سود می برند یا رنج می برند بستگی به نحوه صید غذایشان دارد. گزارشی در ۲۲ نوامبر در Biology Letters نشان می دهد که بیشتر مارمولک ها و مارهای شاخدار به جای تعقیب فعالانه طعمه خود، از استراتژی کمین استفاده می کنند. این نشان می‌دهد که شاخ‌ها و برجستگی‌های مشابه ممکن است به عنوان استتار برای حیواناتی که ساکن می‌مانند به خوبی عمل کنند، اما می‌توانند برای حیواناتی که زیاد حرکت می‌کنند مشکل‌ساز باشد و به طور بالقوه آنها را برای شکارها و شکارچیان آشکار کند.

شاخص و سبک شکار مار و عنکبوت‌های دم‌دار:

نتایج تحقیقات بر روی مار ها و مارمولک های شاخدار 

اسکوامات ها که شامل مارمولک ها و مارها می شوند، روی سر، ابروها و پوزه خود شاخ دارند. مطالعات قبلی عملکردهای متفاوتی را برای این شاخ ها پیشنهاد می‌کردند، مانند جفت یابی، دفاع یا استتار. با این حال، محققان  می‌خواستند بررسی کنند که آیا مزایای استتار با شاخ‌ها در مورد گونه‌های بسیار متحرکی که به طور فعال شکار می‌کنند صدق می‌کند یا خیر. این تیم مجموعه داده‌های موجود را بررسی کرد که مارمولک‌ها و مارها را به عنوان شکارچیان نشسته و منتظر یا شکارچی فعال طبقه‌بندی کردند و ۱۹۳۹ گونه را شناسایی کردند که ۱۷۵ گونه دارای شاخ‌های ساخته شده از استخوان یا کراتین بر روی پوزه، ابرو یا سرشان بودند.

محققان با ترسیم وجود یا عدم وجود شاخ ها و شیوه های شکار بر روی یک درخت تکاملی برای سکومات ها، دریافتند که شاخ ها به طور مستقل حدود ۶۹ بار تکامل یافته اند. جالب اینجاست که شاخ در شکارچیان نشسته و منتظر بیشتر از همتایان فعال ترشان رایج بود. در میان سکومات های شاخدار، ۹۴ درصد شکارچیان کمین ثابت بودند، در حالی که تنها ۶ درصد شکارچیان فعال محسوب می شدند.

بانفی تاکید می کند که شاخ می تواند برای برخی از گونه ها مفید باشد اما برای برخی دیگر مضر است. حیواناتی که زیاد حرکت می‌کنند ممکن است زائده‌های بزرگ سر مانع آنها شوند، که باعث می‌شود طعمه‌ها و شکارچیان در هنگام حرکت بیشتر قابل توجه باشند.

توزیع مارها و عنکبوت‌های دم‌دار دارای شاخ:

این ایده توسط Theo Busschau، زیست‌شناس تکاملی در دانشگاه نیویورک ابوظبی، که در سال ۲۰۲۲ ترجیحات زیستگاهی را با انواع مختلف شاخ در افعی‌ها مرتبط کرد، معرفی می‌شود. Busschau پیشنهاد می‌کند که اگر پیش‌بینی‌های عجیب و غریب به شکارچیان نشسته و منتظر آسیبی نرسانند، ممکن است در طول زمان تکامل در یک جمعیت باقی بمانند و مزایایی را از نظر استتار، دفاع یا انتخاب جفت فراهم کنند.

در نظر گرفتن مزایا و معایب هنگام مطالعه تکامل یک صفت، با مبادلات بسته به سبک زندگی منحصر به فرد ارگانیسم بسیار مهم است. حتی در مواردی که گونه‌های شکارگر شاخ دارند، مزایای آن ممکن است بیشتر از معایب احتمالی سایر خزندگان شکارگر باشد.

بانفی معتقد است فرصت‌های زیادی برای بررسی بیشتر اینکه چرا شاخ‌ها در قلمرو حیوانات ظاهر می‌شوند یا نه وجود دارد و نمونه‌هایی مانند افعی Cerastes cerastes با فرزندان شاخدار و بدون شاخ را ذکر می‌کند. Busschau از آزمایش مستقیم مبادلات تکاملی فرضی مرتبط با شاخ‌ها بحث می‌کند، چالش‌ها را تشخیص می‌دهد، اما بر پتانسیل آن برای آشکار کردن ریشه‌های تکاملی این ویژگی حیوانات تأکید می‌کند.