تاثیرات مثبت روزه داری بر بیماری آلزایمر

با توجه به تحقیقات اخیر، به نظر می‌رسد که روزه داری متناوب می‌تواند در مبارزه با بیماری آلزایمر موثر باشد. نتایج یک مطالعه جدید انجام شده بر روی موش‌ها نشان داده است که پس از اجرای یک رژیم غذایی با محدودیت زمانی، حافظه موش‌ها بهبود یافته و تجمع کمتر پروتئین‌های آمیلوئید در مغز آنها نسبت به گروه کنترل مشاهده شده است.

یکی از نشانه‌های بیماری آلزایمر، اختلال در ریتم شبانه روزی بدن است که به عنوان ساعت بیولوژیکی داخلی شناخته می‌شود و برای تنظیم فرآیندهای فیزیولوژیکی مهم است. حدود ۸۰ درصد از افراد مبتلا به آلزایمر مشکلاتی از قبیل اختلالات خواب و کاهش عملکرد شناختی در شب تجربه می‌کنند. تحقیقات اخیر نشان می‌دهد که اختلالات شبانه روزی ممکن است به عنوان یک هدف مهم در درمان آلزایمر در نظر گرفته شوند.

تازه ترین یافته ها

مطالعات انجام شده توسط محققان دانشگاه کالیفرنیا در سن دیگو نشان می‌دهد که با تغذیه با محدودیت زمانی، اختلال شبانه روزی مرتبط با بیماری آلزایمر می‌تواند بهبود یابد. در یک مطالعه اخیر منتشر شده در مجله Cell Metabolism، مشاهده شد که موش‌هایی که از رژیم غذایی با زمان محدود تغذیه می‌شوند، حافظه بهتری دارند و تجمع پروتئین‌های آمیلوئید در مغز آنها کاهش می‌یابد.

این تصویر میکروسکوپی کانفوکال پلاک های آمیلوئید (آبی و قرمز) را در مغز موش نشان می دهد. تجمع پلاک‌های آمیلوئید مستندترین نشانه بیوشیمیایی بیماری آلزایمر است.

نویسندگان این مطالعه اعتقاد دارند که این یافته‌ها می‌توانند به آزمایش‌های بالینی انسانی منجر شوند و به عنوان یک راهکار امیدوارکننده برای درمان آلزایمر مطرح شوند. این مطالعه نشان می‌دهد که تغذیه با محدودیت زمانی ممکن است یک رویکرد موثر و مقرون به صرفه برای اصلاح اختلالات شبانه روزی در بیماری آلزایمر باشد.

این تحقیقات می‌توانند به توسعه روش‌های جدید در درمان و مراقبت از بیماران آلزایمر کمک کنند. افراد مبتلا به این بیماری اغلب با اختلالات شبانه روزی روبرو هستند، و برنامه‌های درمانی که به بهبود ریتم شبانه روزی آنها کمک کنند، می‌توانند تأثیر بزرگی در بهبود کیفیت زندگی آنها داشته باشند.

دسپلاتز اظهار داشت: “اختلال شبانه روزی یکی از دلایل اصلی مشکلات مربوط به بیماری آلزایمر در سالمندان است.” او افزود: “هر تلاشی که برای بازیابی ریتم شبانه روزی بیماران انجام شود، می‌تواند در تفاوت مؤثری در نحوه درمان آلزایمر در محیط کلینیکی و نحوه کمک به مراقبان در خانه ایجاد کند.”

روش آزمایشی و نتایج

استفاده از رویکرد تمدید ساعت شبانه روزی یک راه نوین برای بهبود وضعیت سلامت است و یکی از راهکارهای موثر برای کنترل چرخه روزانه و بهبود آن به نظر می‌رسد. محققان این استراتژی را در مدل موش بیماری آلزایمر با استفاده از یک برنامه زمانی محدود برای تغذیه موش‌ها آزمایش کردند، به این معنا که موش‌ها تنها در شش ساعت از هر روز مجاز به مصرف غذا بودند. این مدت زمان معادل حدود ۱۴ ساعت روزه برای انسان است.

نسبت به گروه کنترلی که به صورت مداوم تغذیه می‌شدند، موش‌های تحت برنامه زمانی محدود، حافظه بهتری از خود نشان دادند، در فعالیت شبانه فعالیت کمتری داشتند، یک الگوی خواب منظم‌تر داشتند و با اختلالات کمتری در طول خواب مواجه بودند. این موش‌ها نیز در آزمون‌های شناختی عملکرد بهتری نشان دادند، که نشان می‌دهد یک برنامه غذایی محدود به زمان ممکن است در کاهش علائم رفتاری بیماری آلزایمر موثر باشد.

همچنین، محققان بهبودهایی در سطح مولکولی نیز در موش‌ها مشاهده کردند. در موش‌هایی که از برنامه تغذیه محدود استفاده کردند، بیان چندین ژن مرتبط با بیماری آلزایمر و التهاب عصبی به نحو متفاوت انجام شد. همچنین، مشاهده شد که این برنامه غذایی منجر به کاهش تجمع پروتئین‌های آمیلوئید در مغز موش‌ها شد. رسوب آمیلوئید یکی از نشانه‌های شناخته شده‌ی بیماری آلزایمر است.

اگرچه برنامه غذایی با محدودیت زمانی موفق به معکوس کردن پیشروی بیماری آلزایمر در موش‌ها شد، اما محققان امیدوارند که این یافته‌ها به راحتی قابل اعمال در زمینه کلینیکی شوند، به خصوص اگر رویکرد درمانی جدید بر مبنای تغییر سبک زندگی بوده و نه استفاده از داروها.

دسپلاتس افزود: “استفاده از تکنیک غذا خوردن با زمان محدود یک راهکار ساده است که می‌تواند به راحتی و بدون مشکلات در زندگی افراد جای بگیرد.” وی ادامه داد: “اگر ما بتوانیم نتایج ما را در انسان تایید کنیم، این رویکرد می‌تواند به عنوان یک راه ساده برای بهبود زندگی افراد مبتلا به آلزایمر و مراقبان آنها مطرح شود.”

سوالات

آیا روزه داری متناوب از علائم آلزایمر جلوگیری می کند؟

یک مطالعه آزمایشگاهی نشان داد که خوردن محدود به زمان اختلالات شبانه روزی بیماری آلزایمر را اصلاح می کند، حافظه را بهبود می بخشد و تجمع آمیلوئید – پروتئینی که با پیشرفت زوال عقل مرتبط است – در مغز کاهش می دهد.

آیا روزه داری متناوب به بیماری آلزایمر کمک می کند؟

تحقیقات جدید نشان می دهد که غذا خوردن در ساعات خاصی از روز می تواند علائم بیماری آلزایمر را به تاخیر بیاندازد و حتی آن را معکوس کند.

آیا روزه داری متناوب سلول های مغز را بازسازی می کند؟

حافظه مطالعات روی موش‌ها نشان داده‌اند که روزه‌داری متناوب توانایی حیوانات را برای تولید سلول‌های مغزی جدید، معروف به نوروژنز هیپوکامپ، افزایش می‌دهد. این فرآیند در جنبه‌های خاصی از حافظه مهم است، بنابراین دانشمندان با تحقیقاتی که شامل انسان‌ها می‌شود، ردیابی آن را آغاز کرده‌اند.

آیا روزه گرفتن می تواند شناخت مغز را بهبود بخشد؟

بدیهی است که برای مغز و بدن آنها مهم است که بتوانند در آن حالت ناشتا به خوبی عمل کنند. در حیوانات آزمایشگاهی متوجه می شویم که مغز و بدن در هنگام روزه داری بهتر کار می کنند. از نظر مغز، روزه باعث بهبود عملکرد شناختی، یادگیری، حافظه و هوشیاری می شود.

برخی از تغییرات فیزیولوژیکی مرتبط با روزه داری چیست و چه ارتباطی با آسیب شناسی بیماری آلزایمر دارد؟

تغییرات فیزیولوژیکی مرتبط با روزه داری پیامدهای مهمی برای فرآیندهای پاتولوژیک مرتبط با زوال عقل، به ویژه بیماری آلزایمر دارد. در مطالعات حیوانی، محدودیت کالری در مقایسه با تغذیه آزادانه با کاهش تجمع بتا آمیلوئید، یک نشانگر پاتولوژیک مهم بیماری آلزایمر مرتبط است. علاوه بر این، ثابت شده است که روزه باعث ایجاد سازگاری سیناپسی در هیپوکامپ و بهبود عملکرد شناختی می شود.

اختلال عملکرد عروق چگونه در بیماری آلزایمر نقش دارد و روزه داری متناوب چه تاثیری بر سلامت عروق دارد؟

متابولیسم گلوکز پس از یک وعده غذایی کربوهیدرات چگونه تغییر می کند.

انتقال از گلوکز به اجسام کتون در طول روزه داری به چه معناست؟

متابولیسم گلوکز در انسان وابسته به زمان است و تحت تأثیر مدت زمان پس از آخرین وعده غذایی است. سطح گلوکز خون افراد پس از خوردن یک وعده غذایی کربوهیدراتی افزایش و سپس کاهش می یابد. مدت زمان این پاسخ به عواملی مانند میزان گلیکوژن در کبد و متعاقب آن مصرف انرژی بستگی دارد. به طور معمول، سطح گلیکوژن ۱۲ تا ۳۶ ساعت پس از مصرف کربوهیدرات کاهش می یابد که منجر به متابولیسم چربی می شود. این تغییر منجر به تشکیل اجسام کتون می شود که به عنوان منبع جایگزین انرژی عمل می کنند. قابل ذکر است که اندام های مختلف از جمله مغز می توانند از اجسام کتون برای نیازهای انرژی خود استفاده کنند. این تغییر متابولیک از وابستگی به گلوکز به استفاده از اجسام کتونی یکی از ویژگی های مشخص روزه است. در طی ۲۴ ساعت اول پس از آخرین وعده غذایی، مقدار اجسام کتونی تولید شده به طور طبیعی حداقل افزایش می یابد.

از دست دادن ریتم‌های شبانه‌روزی طبیعی در بیماران آلزایمر چگونه ظاهر می‌شود و آنها اغلب با چه مشکلاتی به‌ویژه در رابطه با الگوهای خواب و عملکرد شناختی مواجه هستند؟

از دست دادن ریتم های طبیعی شبانه روزی یکی از ویژگی های بارز بیماری های عصبی است که بیش از ۸۰ درصد از بیماران آلزایمر را تحت تاثیر قرار می دهد. این اختلال به ویژه در الگوهای خواب تغییر یافته مشهود است، که شامل مشکل در به خواب رفتن و ماندن در خواب است. علاوه بر این، بیماران آلزایمر معمولاً عملکرد شناختی خود را کاهش می دهند، به ویژه در عصرها که معمولاً به عنوان غروب خورشید شناخته می شود. این نشان دهنده ارتباط مهمی بین اختلالات ریتم شبانه روزی و مشکلات شناختی در افراد مبتلا به بیماری آلزایمر است.

تعاریف

ریتم شبانه روزی:

ریتم شبانه روزی به ساعت بیولوژیکی طبیعی و درونی اطلاق می‌شود که فرآیندهای فیزیولوژیکی مختلف را در یک چرخه تقریباً ۲۴ ساعته تنظیم می‌کند. اختلال در این ریتم می‌تواند بر الگوهای خواب و عملکرد شناختی تأثیر بگذارد.

رژیم غذایی محدود:

غذا خوردن با محدودیت زمانی نوعی رژیم غذایی است که شامل محدود کردن پنجره روزانه غذا بدون محدود کردن مقدار کل غذا است. روزه متناوب نوعی روزه است.

پروتئین آمیلوئید:

پروتئین‌های آمیلوئید، توده‌های پروتئینی غیرطبیعی هستند که می‌توانند در بافت‌ها تجمع کنند و با بیماری‌های مختلفی از جمله بیماری آلزایمر مرتبط هستند. در بیماری آلزایمر، تجمع بتا آمیلوئید یک ویژگی پاتولوژیک کلیدی است.