در ۲۵ سال گذشته، دانشمندان بر این باور بودند که تنها ۵ درصد از جهان از مواد “عادی” مانند اتم ها و مولکول ها تشکیل شده است. ۲۵ درصد دیگر «ماده تاریک» است، یک ماده نادیده که از طریق اثرات گرانشی آن بر روی ماده معمولی شناسایی می شود. ۷۰ درصد باقیمانده «انرژی تاریک» است که در سال ۱۹۹۸ کشف شد و تصور می‌شود که باعث انبساط جهان با سرعت فزاینده‌ای می‌شود.
در یک مطالعه، انرژی تاریک به طور کامل تر از همیشه مورد بررسی قرار گرفته است. یافته‌ها نشان می‌دهد که ممکن است یک انرژی خلاء فرضی باشد که توسط انیشتین پیشنهاد شده است یا چیزی حتی پیچیده‌تر که در طول زمان تغییر می‌کند.
انرژی تاریک چیست؟
زمانی که انیشتین نظریه نسبیت عام را توسعه داد، یک «ثابت کیهانی» برای تعادل گرانش و ثابت نگه داشتن جهان معرفی کرد. بعدها، زمانی که انبساط جهان تایید شد، او آن را “بزرگترین اشتباه” خود نامید. با این حال، در سال ۱۹۹۸، محققان دریافتند که جهان در حال افزایش سرعت انبساط خود است، شبیه به مفهوم انیشتین، که اکنون به عنوان انرژی تاریک شناخته می شود.
اندازه‌گیری‌های قبلی نشان‌دهنده چگالی ثابت انرژی تاریک در جهان بود، به این معنی که قدرت آن حتی با رشد جهان یکسان باقی می‌ماند. این با مقداری به نام “w” اندازه گیری می شود که ثابت کیهانی انیشتین w را روی -۱ تنظیم می کند.
برای اندازه گیری ترکیب و رشد جهان، ستاره شناسان از “شمع های استاندارد” مانند ابرنواخترهای نوع Ia استفاده می کنند. این ستاره‌های در حال انفجار به‌عنوان چوب‌های اندازه‌گیری کیهانی عمل می‌کنند، و بررسی انرژی تاریک، با مشارکت بیش از ۴۰۰ دانشمند، از حدود ۱۵۰۰ ابرنواختر برای ارائه اندازه‌گیری‌های دقیق‌تر استفاده کرد. این نظرسنجی که بیش از یک دهه انجام شد، نشان داد که w تقریباً ۰.۱۸ ± ۰.۸۰ است که نشان دهنده نتیجه نزدیک به -۱ است اما نه دقیقاً. این نشان دهنده نیاز به مدل پیچیده تری از انرژی تاریک است، احتمالاً مدلی که در طول عمر جهان تکامل یافته است.
منابع
